شقایقی نگران بهار التیام را زمزمه میکرد و شباویزی عاشق هوهوی خود را برای اجرای بعدی مشق میکرد ....

باد آسمان را جارو کرد حتی ذره ای ابر نبود که من تن داغ دیده ام را به پناهش برسانم 

هوا شلاق سرد نفس را بر پرده سماق گوش عصیان می کوبید 

قندیلهای ناسزا و سزا کوتاه و بلند شب شیشه ای برف را میسرودند

و تن بلورین تو زیر مهتاب انکار و اقرار باغ را ندا زد 

شب به پایانش نزدیک شد

گلو در فغان بغض و دیده در کوره آب .....

شاعری مطرب آواز غروب را نت به نت هجا به هجا به نظم درآورد 

ساحل، طوفان یغما زدگان را داد میزد 

و نسیم ویرانی این رویا را برای باد مژدگانی آورد ... و در آخر من با همه این التهاب هنوز تفهیم اتهام نشده ام!

میان تکرار و تکرر 

میان انکار و اصرار

میان شک و یقین

میان تو و خودم .....

پیدایم کن تا دور نشده ام 

زورق احساسم را موجهایی این سو و آن سو میبرند 

طوفان که بیاید نه زورق میماند و نه من ....

و تو که همچنان پیدا و پنهان بودنت را خودت هم نمی فهمی....

دستت را نمی توانی دراز کنی طناب که داری ....

فرق میان  تو و من در همین لحظه و غفلتی است که ممکنست بکنی !  

 فصل فوتبالی و ورزشی باشگاههای کشور یا اروپا یا برزیل رو نمیگم چون خیلی برام مهم نیس!

فصل طبیعی هم نه چون اصلا گذر زمان را که نتیجه همیشگی آن است را بخصوص که اگر بیهوده بگذرد دوست ندارم.

فصل کتابم را هم در نظر ندارم چرا که هنوز آن را بدرستی نفهمیده ام و نفهمیده گذار از نوشته های نویسنده اش را حیف میدانم!

 شماره فصل را هم نمیدانم چون نشمرده ام !

ولی فصل رابطه ام با تو را بسیار کنجکاوانه و با دقت و ظرافت خاص مرور میکنم شروعش را و خاتمه اش را روز اول و آخرش را بهارش را خزانش را و همه و همه چیزش را ....

دانلود در فرمت پاور پوینت

پسورد: www.bayerahgozar.loxblog.com

کاش عشق را تکراری نکنیم

بیخودی بر زبانش جاری نکنیم

کاش برای یک لقمه احساس سرد

در فضای عقل بیگاری نکنیم ! ***************************************

گریه کردم؛

نه برای خودم که خیلی دلتنگتم بلکه برای‎  تو که ‎دلتنگ شخص دیگری شدی !

***************************************

***************************************

خوشنویس قلم خوش نویسی را با همه لطافتی که بجا میگذارد ، تا ترک برندارد کنار نمیگذارد! چون اگر ترک برداشت نمیتوان آنرا دوباره تراشید! ***************************************

من خوبم تکه ای نان و دو پر نعنا بر سفره گپه ای مادرم! چه سرخوشیم ! اینجا تازه آباد عشق است! نان که باشد باشکم سیر بگو گور پدر عشق!

***************************************

مدت زیادی ست که دیگه پشت خطیت نمیشم ! . . . . گوشی و خط جدیدت مبارک!!!

***************************************

صبح ارمغان نگاهیست که خورشیدش در دل دوستانش طلوع میکند!

***************************************

پراز اشکم و آهم پرسیدی مگر

 بی تو محتاج خدایم فهمیدی مگر

درونم چون ذغال کوره ، تیره!

روشن از تو نگاهم خورشیدی مگر

***************************************

 با ابر که می آیی قرابتت با باران را حدس میزنم و چون بوی گل میدهی گلستانی میشوی قرار با تو معنا میشود و بی قراری در نبودنت شعله میکشد ومن که همیشه بیقرار توام باید در شعله اش بسوزم !

بر چه اساسی معماری نگاهت را حدس بزنم وقتی خطوط گرد و راست افق نگاهت در قالب و کادر اندیشه عقیم من معنا نشده اند! و خطای ساختاریشان تضاد فضاها را ترسیم میکند و قرینه ها را بی تکرار به چالش میکشاند! دمای بدنم را به حساب کدام اشتباه محاسباتی بگذارم که وقتی نام تو را میشنوم به یکباره سیر صعودی منحنیش همه را انگشت به دهان میگذارد!

ساز ناکوک احساسم را چگونه و با کدام قائده و قانون و گوشه و دستگاه مقایسه کنم که تا تو هستی شور و نوایش همگان را به وجد میاورد و چون میروی بیداداش به شوشتر و اصفهان و حجاز میرسد!

 تو رها شده از بند مسامحه و تعارف و تکلف و مصلحت و با احساسات ذوق زده و لخت و عریان و من با انبوه کلمات و جملات پوشیده شده با ایهام و ابهام کجا میتوانیم همپوشانی احساسی داشته باشیم!؟

**************************

 #9101102من آن برگ سبز درختم و تو آن شبنم زلالی که بر سینه ام خفته ای! دل به بودنت خوش کرده ام غافل از آنکه با هر لغزشی برای همیشه ترکم خواهی کرد!

**************************

#9101103دیروز زنگ انشاء داشتیم! من بیست شدم میدونی چرا؟ چون انشای خیلی خوبی در باره خدا نوشتم!

**************************

#9101104قانون nام نیوتن:اگر یک دختر 10تا دوست پسر هم داشته باشد بازآرزوی شوهر کردن از دست نمیدهد بلکه متراکم تر میشود!

**************************

#9101105دیروز همه شورکاتها ی تو رو حذف کردم فقط میخوام مستقیما روی خودت کلیک کنم!

**************************

#9101106سرخی دشت گونه ام، به شوره زاری تبدیل شد از بس برایت گریه کردم!

بالاخره طلسمم رو شکستم و ترس از سرماخوردگی رو کنار گذاشتم و وجودم و احساسم رو به دستهای باران سپردم .

وای که چه احساس قشنگی است زیر بارونهای بهاری قدم بزنی و غم و غصه هاتو به بارون بسپاری صدای نوازش سرپنجه های نوازنده بزرگ طبیعت روی ملودیکای صورتم همراه با غرش رعد و روشنایی وبرقی که جشمانم  را خیره کرده بود صدای شلاپ و شلوپ قدمهایم رو گودیهای پراز آب مسیر همه و همه کنسرت بزرگی بود که نور پردازی وتنظیمش آنچنان عالی و بی نقص انجام گرفته بود که مرا مدهوش خود کرد و یادم رفت که اگر سرما بخورم چه میشود؟

نام شناسنامه ایت نه، آن نام که پدرو مادرت و شاید هم دایی و عمه ات ناخواسته و بدون توجه به نظرت برایت انتخاب کرده اند را نمی گویم!

آن نام را میگویم که حروفش تک تک، تجلی فکر و اندیشه ناب تواند و بلندای سرو قامتت را به بر پهنه کوهپایه های احساست به سیما کشیده است !

همان که نشان از زلال چشمه ساران نگاهت دارد و دستانت را پربار ترو غنی تر می نمایاند. من عادت دارم نام واقعیت را اینگونه بشناسم !

یک روز گفتی دنیا                        گفتم کم است و تو زیادی!

یک روز دیگر گفتی عسل                    گفتم تو هم قندی هم عسل!

دیروز گفتی خدا                            گفتم بر ملک دل من آری بخدا ،کفر اگر نباشد خدایی !

امروز هم که نگفتی نامت چیست؟